Geen sociale uitsluiting op de private huurmarkt

Door het samenbrengen van signalen, ervarings- en terreinkennis en wetenschappelijk analyses kwamen we voor onze campagne 2021 tot onderbouwde politieke eisen en aanbevelingen. Een eerste daarvan is het tegengaan van sociale uitsluiting op de private huurmarkt.

Sociale uitsluiting en discriminatie op de private huurmarkt ontzeggen mensen hun recht op wonen. Een samenspel van verschillende maatregelen is nodig om komaf te maken met uitsluiting en discriminatie.

Praktijktesten op de private huurmarkt

Praktijktesten (correspondentietesten, situatietesten en ‘mystery-shopping’) moeten discriminerende praktijken een halt toe roepen. Ze moeten zowel bij makelaars als private verhuurders uitgevoerd worden, uiteraard met aandacht voor deontologische afwegingen bij het uitvoeren van de testen. Het initiatief daartoe mag niet enkel bij de lokale besturen liggen, de gewestelijke overheden moeten het voortouw nemen.

We pleiten ervoor om niet alleen met correspondentietesten te werken. Hoewel deze een mooie eerste stap zijn, bestaat de vrees dat de discriminatie enkel opschuift in de tijd (van de uitnodiging, naar tijdens het bezoek zelf).

Uit onderzoek blijkt dat er een aantal makelaars hardnekkig discrimineren. Zeker voor deze makelaars is het belangrijk dat zij gesanctioneerd worden via de sector en waar mogelijk een juridische procedure wordt opgezet.

Betere bekendmaking meldingsprocedure en begeleiding bij meldingen

Naast praktijktesten moet discriminatie ook makkelijker gemeld kunnen worden. Daarvoor is het belangrijk om de bestaande kanalen bekender te maken, zowel UNIA, de gemeentelijke meldpunten en de klachtenprocedure bij BIV.

Veel mensen die het doelwit zijn van discriminatie en uitsluiting hebben niet de middelen of energie om een klacht in te dienen. Ze worden moedeloos en geloven niet dat een klacht indienen hun probleem zal oplossen. Of integendeel, dat een klacht zelf
nadelig zou kunnen zijn.

Daarom is het belangrijk dat mensen goed omringd worden en moet bekeken worden welke rol burgerinitiatieven kunnen spelen om klachten te collectiviseren. Juridische vervolging is niet het doel maar het middel, het doel is discriminatie stoppen en het recht op wonen garanderen.

Participatie en sensibilisering

Om ook preventief te werken is het belangrijk om armoede-organisaties en zelforganisaties van etnisch-culturele minderheden op te nemen in het lokaal woonoverleg en in het partneroverleg op niveau van de gewestregeringen. Inzetten op sensibilisering blijft belangrijk, ook naar eigenaars die niet via een vastgoedkantoor verhuren.

Via het lokaal overleg kunnen gemeenschappelijke acties ondernomen worden. Solvabiliteit wordt nog te vaak als excuus gebruikt om mensen met een laag inkomen te weren. Samenwerking en overleg kunnen een groter draagvlak creëren om mensen met een laag inkomen de kansen te geven die ze verdienen.

Meer informatie?

• Lees het volledige dossier "wonen: een gunst en geen recht?"
• Download de campagnetekst als pdf onderaan.