Ook Septemberverklaring zorgt voor anticlimax

Reactie op Septemberverklaring Vlaamse Regering

In september is het niet alleen uitkijken naar een sportieve topprestatie, ook in de politiek moeten er topprestaties geleverd worden. In de zoektocht naar een begroting in (bijna) evenwicht is het altijd afwachten wie een extraatje krijgt en waar bespaard zal worden. De Vlaamse minister-president Jan Jambon deed vandaag zijn Septemberverklaring in het Parlement. 

Hoopvol

Ondanks eerdere teleurstellingen over de keuzes van de Vlaamse regering, was er toch enige hoop. Het maatschappelijk relancecomité (een comité van academici en experten) had de regering namelijk geadviseerd om een aantal maatregelen te treffen die mensen in armoede tegemoet moesten komen.

Als het gesteund wordt door experten, zou het voor de regering toch makkelijker zijn om een aantal knopen door te hakken, toch? 

Anticlimax

Helaas, het nieuws dat ons nu bereikt over de besparingen zorgt opnieuw voor een anticlimax. Ondanks de oproep om niet te besparen op onderwijs en welzijn, moeten ze toch ook elk 100 miljoen besparen. 

Meest in het oog springend is de vermindering van de indexering van de kinderbijslag. De kinderbijslag is het Vlaamse instrument bij uitstek (naast het woonbeleid) om kinderarmoede aan te pakken. Daarop besparen, zelfs al gaat het om een verminderde vermeerdering, is op zijn zachtst gezegd een vreemde keuze.

Want voor mensen met een hoog loon zal deze besparing niet zichtbaar, niet voelbaar zijn. Maar voor mensen met een laag inkomen, heeft elke ingreep op het inkomen een grote impact.

Het vrijwaren van de sociale toeslagen, deze worden dus wel volwaardige geïndexeerd, toont zeker dat er nog net voldoende aandacht is voor kinderarmoede. Maar nooit genoeg om echt een wezenlijk verschil te maken. 

Druk vanuit (ver)kopers

Een groep die duidelijk meer gehoor vindt bij de regering zijn de (ver)kopers. De registratierechten voor de eigen woning dalen. Een antwoord op de frustratie over de afschaffing van de woonbonus (de belastingaftrek voor de eigen woning).

Of dit de ingreep is die minder kapitaalkrachtigen toch aan een eigen woning kan helpen, valt nog af te wachten. Tijdens de Septemberverklaring viel het woord ‘levensverzekering’ opnieuw, de eigen woning is een levensverzekering en de huurder is de pineut. 

Ons oorspronkelijk verzet tegen de woonbonus blijft dus gelden. Eigendomsverwerving is al de droom van menig Vlaming. Daar is geen speciaal beleid voor nodig. Wat wel nodig is: een gericht beleid om mensen met een laag inkomen toegang tot een goede, betaalbare woning te verschaffen. 

Warm Vlaanderen

Mensen in armoede moeten volgens minister-president Jambon tevreden zijn met de jobbonus. Mensen met een laag arbeidsinkomen houden daardoor netto iets meer over.

Steeds opnieuw worden mensen met werk en zonder werk tegen elkaar uitgespeeld (van polarisatie gesproken!). Concurrentie creëren tussen mensen in armoede is natuurlijk makkelijker dan maatregelen te nemen die alle mensen in armoede ten goede komen (kinderbijslag, sociaal wonen, huurpremies, …). 

De Vlaamse regering pakt graag uit met slogans als ‘Warm Vlaanderen’. We blijven de beslissingen op de voet volgen, maar zolang warm niet staat voor een echt sociaal beleid blijven mensen in armoede in de kou staan.